امروزه یکی ازنکات مهم در طراحی اماکن عمومی و تفریحی، آسایش حرارتی و رطوبتی است. زیرا که این تعدیل دو عامل اقلیمی دما و رطوبت، سبب رضایتمندی بیشتر از یک مکان عمومی و تفریحی و افزایش حس تعلق شهروندان می شوند. پارک های شهری به عنوان تنفسگاه های عمومی کلان شهرها شناخته می شوند، نقش مهمی در تعاملات اجتماعی شهروندان ایفا می کنند. از این رو در طراحی آن باید دیدگاه ویژه ای در مبحث آسایش حرارتی اعمال شود. این تحقیق با توجه به اهمیت عامل رطوبت و دما، سعی بر بررسی نقش آنها در پایداری اجتماعی در فضای سبز کرده است و به عنوان نمونه موردی پارک گفت وگو در نظر گرفته شده است. واژگان کلیدی: آسایش حرارتی، فضای باز شهری، پارک شهری