در چند سال اخیر و به ویژه از سال 2000 میلادی، گرایش به سمت اقتباس از مجموعه های نمایشی تلویزیونی خارجی و بومی کردن آن ها با توجه به شرایط و موقعیت جامعه ی مقصد، قابل توجه بوده است. تا جایی که به تدریج، به یکی از رویکردهای رایج برنامه سازی تلویزیونی تبدیل شده و به کشور ایران نیز راه یافته است. اما در این مسیر، عدم توانایی در فرایند بومی سازی باعث عدم ارتباط مخاطب و شکست خوردن برخی برنامه سازان داخلی و خارجی شده است. در این پژوهش، کوشش خواهد شد تا مولفه های موثر در این فرایند، شناسایی شوند و مورد تحلیل قرار بگیرند. مولفه هایی که توجه به آن ها می تواند مانع از عوارض و پیامدهای منفی چنین فرایندی شود. در آغاز مفاهیم اولیه ی مرتبط با پژوهش نظیر بومی سازی، اقتباس و مجموعه ی تلویزیونی تعریف می شوند و سپس، با توجه به چارچوب نظری ذکر شده و با روش اسنادی و کتابخانه ای مولفه های موثر در این فرایند مورد مطالعه قرار می گیرند. در پایان، این گونه نتیجه گیری شده که در فرایند بومی سازی مجموعه های تلویزیونی خارجی، مولفه هایی نظیر هویت و اصالت ملی، خصوصیات ژنریک و تماتیک مجموعه ی مرجع، سیاست های رسانه ای،شیوه ی توزیع و پخش مجموعه و ظرفیت های مجموعه ی خارجی برای انطباق با بافتارهای فرهنگی و اجتماعی کشور تازه باید مورد توجه قرار بگیرند.