چکیده پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ی جهت گیری اهداف پیشرفت اجتماعی و احساس تنهایی با پیشرفت تحصیلی صورت گرفت. این پژوهش به روش همبستگی انجام گرفته است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه ی سوم دبیرستان شهر تهران در سال تحصیلی 92-1391 بودند . نمونه ی پژوهش شامل 200 نفر از دانش آموزان دختر پایه ی سوم دبیرستان در رشته های ریاضی فیزیک، علوم تجربی و علوم انسانی بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند.ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه ی احساس تنهایی دهشیری و همکاران (1386) و مقیاس زمینه یابی جهت گیری هدف پیشرفت اجتماعی ( sagos ) و معدل کل دانش آموزان. داده های به دست آمده، از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمونهای آماری نشان داد که بین احساس تنهایی و پیشرفت تحصیلی رابطه معکوس و معنا دار وجود دارد، در حالیکه بین هیچ یک از مولفه های جهت گیری اهداف پیشرفت اجتماعی و پیشرفت تحصیلی رابطه ی معنادار به دست نیامد. واژه های کلیدی: جهت گیری اهداف پیشرفت اجتماعی، احساس تنهایی، پیشرفت تحصیلی