آب شستگی اطراف پایه های پل یکی از مهمترین دلایل عدم پایداری و تخریب پل ها می باشد و همه ساله خسارات زیادی را به آنها وارد می کند. این موضوع در هنگام وقوع سیلاب، درست در زمانی که بیش¬ترین نیاز به راههای دسترسی وجود دارد، اهمیت بالایی پیدا خواهد کرد. از این رو کاهش میزان آبشستگی سال ها مورد بررسی محققین و مهندسین هیدرولیک قرار گرفته است و تاکنون مطالعات زیادی جهت تخمین عمق و شدت آبشستگی اطراف پایه های پل انجام پذیرفته است. در راستای تحقیقات انجام شده در این ارتباط روش¬های متعددی جهت کاهش آبشستگی پایههای پل پیشنهاد شده که از جمله ی این موارد استفاده از طوق، صفحات مستغرق و شکاف را می¬توان نام برد. این روش ها می توانند با تغییر الگوی جریان اطراف پایهها، شدت جریان گردابی اطراف پایه پل را کاهش داده و در نتیجه عمق آبشستگی را نیز کاهش دهند. این پایان¬نامه ضمن بررسی پدیده¬ی آب شستگی، کلیه¬ی روش های استفاده شده تاکنون را به همراه پشتوانه های علمی و عملی گردآوری نموده است. در انتها نیز مدلسازی پایه¬ی پل جهت محاسبه حداکثر عمق آب¬شستگی در نرم¬افزار flow-3d صورت پذیرفت. صحت¬سنجی نتایج حاصل از نرم-افزار و مطالعات آزمایشگاهی پیشین نشان¬دهنده دقت قابل قبول این نرم¬افزار در زمینه شبیه¬سازی پدیده¬ی آب¬شستگی می¬باشد. در نهایت مدلسازی پایه با استفاده از ابزارهای کنترل آب شستگی از جمله شکاف (با هندسه متفاوت)، صفحات مستغرق (با زوایای متفاوت نسبت به امتداد جریان) و ترکیب آن¬ها انجام شد. نتایج نشان داد که ترکیب این دو روش در کاهش عمق آب¬شستگی بسیار کارآمدتر از استفاده از آن¬ها به صورت منفرد است. تأخیر زمانی در شروع آب شستگی از ویژگی¬های بارز این ترکیبات می¬باشد.