در محیط تجاری سریعا در حال تغییر امروز، نیاز به اطلاعات تجاری سودمند برای سازمان ها نه تنها به منظور کسب موفقیت بلکه برای بقاء حیاتی می باشد. سازمان های سنتی معمولا با مسائلی مانند ازدحام داده، کمبود اطلاعات، کمبود دانش و ناکافی بودن گزارشات روبه رو هستند. با توجه به ناتوانایی سیستم های اطلاعاتی مدیریت در برآورده کردن انتظارات تصمیم گیرندگان سازمانی در عرصه رقابت در سال های اخیر، فناوری های هنرگونه ای نظیر هوش کسب وکار به یکی از مفاهیم مهم در مدیریت سیستم های اطلاعاتی تبدیل شده و در خط مقدم فناوری اطلاعات برای پشتیبانی تصمیم گیری مدیریت قرار دارد. هوش کسب وکار یک وسیله قابل استفاده توسط سازمان ها برای جمع آوری و تحلیل داده ها و اطلاعات ساخت یافته و بدون ساختار جهت اخذ تصمیمات به موقع در کمترین زمان ممکن در شرایط مورد نیاز ‍‍ به منظور کاهش ریسک و افزایش ارزش تصمیم گیری مدیران در سطوح مختلف سازمانی است. در همین راستا ارزیابی موفقیت این سیستم ها در سازمان ها ضرورت یافته و نیاز به ارائه مدلی برای انجام این ارزیابی احساس می شود. از این رو، در این پژوهش سعی شده است تا علاوه بر جبران خلاهای علمی هوش کسب وکار در سازمان های ایرانی از بعد تئوریک، با شناسایی و معرفی مهم ترین فاکتورها و عوامل موثر در ارزیابی موفقیت این سیستم ها، یک مدل ارزیابی موفقیت ابزارهای هوش کسب وکار(در قالب یک مطالعه موردی) ارائه گردد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی پیمایشی و از نظر روش جمع آوری اطلاعات یک تحقیق میدانی محسوب می شود. ابزار مورد استفاده برای جمع¬آوری داده ها مصاحبه و پرسشنامه می باشد. جامعه آماری در بخش اول مدیران و کارشناسان فناوری اطلاعات در صنعت بانکداری و در بخش دوم، کلیه صاحب نظران و خبرگان در زمینه مشاوره و یا تامین کننده سیستم های هوش کسب وکار با سابقه اجرایی حداقل سه سال در نظر گرفته شده است. روش تجزیه و تحلیل داده ها نیز روش آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، دوجمله ای، تی-استیودنت و فریدمن می باشد. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که از میان 50 عامل استخراج شده از ادبیات موضوع جهت سنجش موفقیت ابزارهای هوش کسب وکار در صنعت بانکداری کشور، بر حسب نظر اعضای نمونه آماری 24 عامل تاثیرگذار شناسایی شدند که به ترتیب اهمیت در هر یک از حوزه های نمایش، خلق دانش، یکپارچگی اطلاعات و حافظه سازمانی در مدل تحقیق نمایش داده شده اند.