پژوهش حاضر به بررسی رابطه ی میان تصویر ارائه شده از زنان در آثار نقاشی دهه ی هشتاد شمسی و زنان در جامعه ی معاصر ایران خواهم می پردازد. بسیاری از آثار هنری همان طور که در طول تاریخ هنر مشخص است، بازتابی از بستر اجتماعی و فرهنگی ِ جامعه ای است که در آن شکل گرفته اند. در دوران معاصر، با توجه به فرآیند جهانی شدن و توجه به فرهنگ های محلی، هنر معاصر ایران مورد توجه جامعه ی جهانی قرار گرفته است و هنرمندان نیز تحت تأثیر هژمونی و فرآیند جهانی سازی و هم سنت ها و مسائل داخلی (که خود از تبعات جهانی شدن است)، قرار گرفته اند. لذا در خصوص مسائل مربوط به زنان، اهمیت تصویر ارائه شده در قالب آثار هنری نقاشی به مخاطبان، آن هم در ابعاد جهانی، بیش از پیش اهمیت می یابد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف بنیادی و از نظر روش توصیفی – تحلیلی می باشد. همچنین در این پژوهش، به صورت ترکیبی از چهار چوب نظریِ جهانی شدن و رویکرد بازتاب، در جهت تحلیل مطالب و آثار هنری استفاده می شود. بر اساس تحلیل یافته های تحقیق، این گونه نتیجه گیری می شود که هنر نقاشی ایران در دهه ی هشتاد با تمام مسائلی که در فضای هنری این دهه وجود داشته است، از جمله مسائل مربوط به بازار هنر و مدسازی، بیان کننده ی بخشی از مسائل مربوط به زنان جامعه ی ایران بوده است و هنرمندان از رویکردهای مختلفی برای بیان واقعیات پیش روی زنان در جامعه استفاده کرده اند و در موارد زیادی هم به نقد جایگاه و مسائل زنان در جامعه ی ایران پرداخته اند.