چکیده بررسی و مقایسه پرخاشگری بازیکنان لیگ دسته یک جوانان شیراز و احکام کمیته انضباطی در سالهای 91-90 به کوشش محمدجواد قناعت پیشه واژگان کلیدی: پرخاشگری بازیکنان، لیگ دسته یک جوانان شیراز، کمیته انضباطی فوتبال به دلیل جذابیت خاص خود یکی از پربیننده ترین و پرطرفدارترین رشته های ورزشی شناخته شده که با توجه به حساسیت های بالای نتایج ، رفتار پرخاشگرانه در آن شیوع دارد . از طرفی برای حفظ اصالت و زیبایی چنین ورزشهایی کمیته های انضباطی دائم در تلاشند. این پژوهش پس رویدادی نیز با هدف بررسی و مقایسه پرخاشگری بازیکنان فوتبال و احکام صادره از طرف کمیته انضباطی که بمنظور جلوگیری و کاهش تخلفات می باشند ، طرح و اجرا گردید. لذا نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل تمامی پرونده های انضباطی دارای احکام قطعی مربوط به 40 نفر از بازیکنان لیگ دسته یک جوانان در طی دو سال 1391-1390 می گردید که مربوط به کل جامعه آماری 12 تیم فوتبال جوانان در شهر شیراز به تعداد386 نفر درطی دو سال مذکور بودند .در این پژوهش در ابتدا با اتکاء به آمار توصیفی با دسته بندی نتایج و آراء مطابق با نوع جرائم انضباطی، جداول مربوطه استخراج و نرخ، درصد و حجم کل داده های مربوطه به تیم ها مشخص گردید. جهت پاسخ به سوال اول، دوم و سوم پژوهش از تحلیل ناپارامتریک من ویتنی استفاده گردید و جهت تحلیل سوال چهارم، پنجم و ششم از آزمون تی برای گروه های مستقل استفاده شد. یافته ها نشان داد که تعداد بازیکنان خاطی در هر دوره مورد مطالعه کمتر از 10 درصد کل بازیکنان را شامل می شوند. که این موضوع بیانگر عدم شیوع رفتارهای نامطلوب در بین بازیکنان در این سطح می باشد. همچنین انواع رفتارهای پرخاشگرانه با وجود تنوع و گستردگی گزارشات ارائه شده از سوی داوران و مسئولین مسابقات با توجه به آیین نامه های کمیته انضباطی و استانداردهای ارائه شده به دو بخش عمده پرخاشگری های بدنی و کلامی تقسیم و هر کدام نیز دارای شدت و ضعف می باشند. از سوی دیگر مشاهده گردید که احکام صادره از سوی کمیته های انضباطی نیز به سه دسته عمده آراء محرومیت های ماهانه محرومیت از جلسات بازی و جرایم نقدی قابل تفکیک بودند. در خصوص سایر نتایج نیز باید اذعان نمود که مهمترین نتایج کیفی و توصیفی این پژوهش عدم تکرار رفتارهای نامطلوب توسط بازیکنان معین در طی دو فصل پیاپی بوده است. به عبارت دیگر هیچکدام از بازیکنان دارای پرونده انضباطی در سال 90 ، در سال بعد(91) ، درگیر مسائل انضباطی مشابه نشده بودند و این واقعیت به نوعی اثربخشی کارآمدی احکام صادره را گواهی می دهد. و اما نتایج تحلیل های آمار استنباطی در پاسخ به سوالات پژوهش حاکی از آنند که : بین میزان و انواع پرخاشگری بازیکنان در طی دو فصل متوالی، تفاوت معناداری در سطح 05/0 وجود نداشت. بین نرخ انواع محرومیت های(احکام تنبیهی غیرنقدی) صادره از طرف کمیته انضباطی با توجه به نوع رفتارهای پرخاشگرانه نیز تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.اما در میزان جرایم نقدی تعیین شده برای بازیکنان خاطی در طی دو دوره متوالی تفاوت معنی دار مشاهده گردید، بدین معنی که با وجود مشابه بودن تخلفات، جرائم نقدی در سال 1391 نسبت به سال قبل به کمتر از نصف کاهش یافته بود. در پایان می بایست اذعان نمود که بررسی های بیشتری لازم است تا اثرات و روابط متقابل میان رفتارهای پرخاشگرانه و احکام کمیته انضباطی جهت کنترل انگیزه رفتاری مشخص گردند.