خانه سرپناه و مأمن انسان، مکانی است که بازگشت آدمی پس از گذران اوقات کار خود خارج از خانه به سمت آن است تا روح و جان خسته ی خود را تسکین دهد.او در خانه علاوه بر انجام افعال زیستن،فعالیت های دیگری را در کنار خانواده صورت می دهد.علاوه بر این فعالیت ها که رویدادهای انسانی است.محیط و طبیعت و کالبد هم رویدادهایی را در خانه موجب می شوند ، که مواجه رویدادهای انسانی با رویدادهای طبیعی و مکانیکی؛رفتارهای انسان را به وجود می آورد. امروزه به علت عدم توجه صحیح به رویدادهایی که در خانه ها شکل می گیرند و نادیده گرفتن تأثیر رویدادها بر روح انسان؛شاهد شکل گیری مسکن هایی هستیم که متناسب با راه و رسم زندگی و رویدادهای طبیعی که حیات بخش خانه و تعالی بخش روح انسان است؛ساخته نمی شوند و خانه فضایی که برای انسان فراتر از سرپناه ؛و مکانی است که هستی او با هستی این نوع فضا عجین می شود و علایق و احساسات و ارزش ها و عواطف او در آن ظهور پیدا می کند.و بازیابی انسان از خودش ، همچنین اجتماع او با خانواده در خانه محقق می شود ؛ امروزه متأسفانه صرفاً به فضایی جهت انجام افعال زیستن تبدیل شده است. حال شناخت صحیح این رویدادهای صورت گرفته در خانه و توجه به آن ضروری است زیرا که تمام تجربیات و خاطرات ما از فضاها، از الگوهای رویداد شکل گرفته در فضاها محقق می شوندو الگوهای فضا بر اساس الگوهای رویداد صورت می گیرند. جهت رسیدن به الگوی مطلوب مسکن، پس از مطالعه ی نظری و شناخت مفاهیم اصلی و به طور مشخص مفهوم رویداد و پیگیری آن در مصادیق خانه های قدیم و معاصر بر اساس مشاهده و مصاحبه از ساکنین خانه ها، به توصیف و تحلیل کیفی رویدادها در خانه ها پرداخته و بر اساس فرضیات شکل گرفته به دسته بندی و استخراج آن ها دست زدیم.تا نتایج به دست آمده در قالب الگوهای ارائه شده رهنمون و دست مایه ی طراحی خانه های امروزی شود.