نام پژوهشگر: آرش پورصدراله
آرش پورصدراله امین قلی زاد
لزوم استفاده از روش های تحلیل دینامیکی برای ساخنمان هایی که امکان استفاده از تحلیل استاتیکی برای انها مقدور نیست، و نیاز روزافزون به تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی در طراحی سازه های مهم، باعث تحقیق بیشتر در این زمینه برای روشی کارآمدتر و نسبتاً آسان شده است. روش زمان دوام یک روش دینامیکی افزاینده می باشد که در آن سازه تحت اثر یک سری شتاب نگاشت های شدید شونده قرار می گیرد و عملکرد سازه بر مبنای پاسخ سازه در سطوح مختلف تحریک ارزیابی می شود از مزایای این روش تفسیر آسان نتایج خروجی و همچنین صرف هزینه زمانی کمتر برای آنالیز است. انتخاب ورودی دینامیکی مناسب، اساس موفقیت زمان دوام است. بسیاری از شهرها در حوالی گسل های فعال قرار دارند. در این نواحی رکورد های زلزله دارای خصوصیات ویژه ای است که باعث شده مطالعات در این زمینه در کانون توجهات قرار گیرد. در پژوهش حاضر سعی شده است توابع شتاب مناسب روش زمان دوام، برای حوزه نزدیک تولید گردد. توابع تولید شده از لحاظ خصوصیات گوناگون مورد بررسی قرار گرفته و اثر آن بر سازه با شتاب نگاشت هایی که با استفاده از ویولت دارای طیفی مشابه با طیف هدف هستند مورد قیاس قرار گرفته است.