پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان تاثیر زبان مازندرانی بر زبان گداری که خود شاخه ای از زبان خانواده سندی می باشدانجام شده است. این پژوهشی از نوع کاربردی بوده و روش آن توصیفی می باشد. جامعه آماری این تحقیق که شامل گدارهای ساکن در استان مازندران که حدوداً 30 هزار نفر تخمین زده می شوند می باشد با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 30 نفر ( بصورت خانواده یا فردی ) از شهرهای بهشهر ، نکا ، ساری و جویبار انتخاب شده اند . گرد آوری داده ها هم با دو روش مصاحبه و پرسشنامه ای که بر اساس پرسشنامه فرهنگستان زبان و ادب فارسی برای گردآوری گویشها بوده است تنظیم شده است و واژگان انتخاب شده درمقوله های اصطلاحات خویشاوندی، شکار ،نوازندگی، حیوانات و کلمات روزمره می باشد . این واژگان در دو زبان مازندرانی و گداری گرد آوری شده اند که در مقوله های مختلف با هم مقایسه شد تا میزان تاثیر پذیری زبان گداری از زبان مازندرانی مشخص گردد.و نتیجه داده ها نشان داد که زبان گداری فعلی زبان آمیخته با زبان مازندرانی است و در ساخت های مختلف آوایی، واجی، صرفی و نحوی بین دو زبان اشتراک زیادی دیده می شود.