روابط دختر و پسر خارج از چارچوب به عنوان رفتاری فرهنگی و اجتماعی پدیده نسبتاً جدیدی است که در سال‏های اخیر ابعاد تازه‏ای یافته است. با این وجود آمار و اطلاعات اندکی درباره این پدیده وجود دارد و پژوهش‏های اندکی در مورد آن انجام شده است. پژوهش حاضر با هدف مطالعه گرایش به رابطه با جنس مخالف خارج از چارچوب ازدواج و عوامل اجتماعی و فرهنگی مرتبط انجام شده است. روش انجام این پژوهش پیمایش و نمونه تحقیق 300 نفر از جوانان تهرانی است. با مرور ادبیات تحقیق عوامل موثر بر نگرش به رابطه با جنس مخالف مشخص شدند که عبارتند از: دینداری، میزان استفاده از رسانه‏ها، نگرش خانواده به رابطه با جنس مخالف، گرایش به فرهنگ جهانی و تأثیر گروه مرجع بر فرد. یافته‏های پژوهش نشان می‏دهد بیش از نیمی از پاسخگویان نگرش مثبتی به رابطه با جنس مخالف دارند. همچنین استفاده از رسانه‏های داخلی و دینداری دارای رابطه معکوس و معنادار با نگرش به رابطه با جنس مخالف هستند در حالی که استفاده از رسانه‏های خارجی، گرایش به فرهنگ جهانی، تأثیر گروه مرجع و نگرش خانواده دارای رابطه مستقیم و معنادار با نگرش به رابطه با جنس مخالف هستند. تحلیل رگرسیون نشان داد که تنهای متغیرهای نگرش خانواده، نگرش گروه مرجع، گرایش به فرهنگ جهانی، میزان استفاده از روزنامه/مجله در معادله باقی مانده و 39 درصد از واریانس نگرش به رابطه با جنس مخالف را تبیین می‏کنند.