پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین پنج عامل بزرگ شخصیت با هوش هیجانی و اهداف پیشرفت انجام شد. 406 دانشجو (267زن و139 مرد)، از بین دانشجویان دختر و پسر از سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه اصفهان که در نیمسال اول سال تحصیلی94-1393 مشغول به تحصیل بودند به صورت تصادفی به روش نمونه گیری طبقه ای مناسب انتخاب شدند. برای سنجش ابعاد شخصیت، هوش هیجانی واهداف پیشرفت به ترتیب از پرسشنامه¬های پنج عامل بزرگ شخصیت گلدبرگ (1999)، هوش¬هیجانی پترایدز و فارنهام (2002)، و اهداف پیشرفت الیوت و مک گریگور (2001) استفاده شد. پایایی پرسشنامه¬ها به روش آلفای کرونباخ و روایی آنها به¬وسیله تحلیل عاملی تعیین شد. به منظور تحلیل داده¬ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج ناشی از پژوهش نشان دادند که توافق پذیری،گشودگی به تجربه و مسئولیت پذیری با هدف تسلط-گرایشی رابطه مثبت و معنا¬دار دارند و می¬توانند مجموعا 18 درصد از واریانس آن را پیش¬بینی کنند. همچنین هوش¬هیجانی، توافق¬پذیری و روان¬آزرده¬خویی در مجموع توانستند 8 درصد از واریانس هدف تسلط-¬اجتنابی را پیش¬بینی کنند. از بین ابعاد شخصیت تنها مسئولیت¬پذیری می¬تواند هدف عملکرد-¬گرایشی را پیش¬بینی کند. هوش هیجانی با 5 درصد از واریانس می¬تواند هدف عملکرد-اجتنابی را پیش¬بینی کند. ابعاد¬شخصیت و هوش¬هیجانی می¬توانند پیش¬بینی کننده اهداف پیشرفت دانشجویان باشند.