برای تولید نانوالیاف روش های متعددی از قبیل سنتز در قالب، کشش، جداسازی فاز، خود اتصالی و... وجود دارد. الکتروریسی نیز، که از اوایل قرن بیستم به عنوان روشی برای تهیه الیاف معرفی گردیده است، یکی از شیوه های مناسب برای تولید نانوفیبرهای پلیمری می باشد. این شیوه به دلیل کنترل پذیری، تکرارپذیری و مقرون به صرفه بودن اهمیت فراوانی یافته است. تشکیل الیاف در فرایند الکتروریسی از عوامل متعددی از جمله ماهیت محلول، غلظت مایع، اختلاف پتانسیل الکتریکی بین مایع و هدف، فاصله نوک سوزن تا الکترود هدف، دما و رطوبت محیط و ... تاثیر می پذیرد، که هر یک به نوبه خود پیش از این کمابیش مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته اند. اعمال میدان الکتریکی خارجی به باریکه مایع نیز به ویژه به عنوان ابزاری برای کنترل نحوه قرار گیری فیبرها بر روی هدف مورد توجه محققین بسیاری قرار گرفته است. اما در این میان پژوهشهای مربوط به تاثیر میدان مغناطیسی بر این فیبرها از سهم کمتری برخوردار بوده است. در این پروژه تاثیر میدان مغناطیسی را بر قطر، طرح و توزیع نانوساختارهای الکتروریسی شده مورد بررسی قرار می دهیم. نمونه ها با فاصله های نازل تا جمع کننده، ولتاژها، حلالها و غلظتهای مختلف، به دو صورت بدون نانوذرات و دارای نانوذرات مغناطیسی در حضور و غیاب میدانهای مغناطیسی مختلف گرفته شده و نتایج به دست آمده بررسی گردیده است. مشاهدات نشان می دهند الیاف الکتروریسی شده تحت تاثیر میدانهای مغناطیسی آرایشهای مختلفی پیدا کرده رفتارهای گوناگونی بروز می دهند. ضمن توضیح و نمایش برخی از این رفتارها و آرایشها، به علت یابی آنها نیز پرداخته ایم. روش تولید نانوذرات مغناطیسی به کار رفته نیز شرح داده شده است.