به منظور بررسی اثر زمان شروع به تغذیه پس از هچ بر رشد بدن، توسعه¬ی دستگاه گوارش و هیستومورفومتری ایلئوم در بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با 120 قطعه جوجه¬ی یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل 3 تیمار با 4 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی انجام شد. تیمارها شامل 3 زمان شروع به تغذیه (3، 24 و 48 ساعت پس از هچ) بودند. نمونه گیری از قسمت میانی ایلئوم در روزهای 12،9،6،3،1و15 با 4 بار تکرار صورت گرفت.پس از نمونه گیری، نمونه ها به مدت 24 ساعت در فرمالین 10 درصد تثبیت شدند و سپس با دستگاه اتوماتیک، نمونه ها جهت قالب گیری و برش آماده گردیدند. 88 لام تهیه شده با رنگ آمیزی های هماتوکسیلین و ائوزین،پاس،آلسین بلو و ون گیسون رنگ آمیزی شدند.پس از تهیه تصاویر بافتی در مراحل مختلف سنی، اندازه گیری فراسنجه های بافتی شامل طول ویلی، عرض ویلی، نسبت طول به عرض، سطح جذبی، عمق کریپت غدد لیبرکوهن و ضخامت لایه های زیرمخاط، عضلانی و سروزی، با میکروسکوپ نوری مجهز به دوربین و نرم¬افزار (dp2-bsw) (ver.1.3) صورت گرفت. داده های بدست آمده با نرم افزار آماری sas و مدل عمومی خطی glm مورد تجزیه آماری قرار گرفت. میانگین¬ها با استفاده از آزمون دانکن در سطح احتمال (p<0/05)مقایسه شد. نتیجه گیری به این شرح می باشد که تأخیر در زمان خوراک دهی پس از هچ بر هیستومورفومتری ایلئوم در بین تیمارها در روزهای اول و سوم که محدودیت غذایی وجود داشت موثر بود و در سایر روزها از لحاظ آماری معنی دار نبود. تأخیر در زمان خوراک دهی پس از هچ باعث افزایش ضریب تبدیل غذایی به طور معنی¬دار شد (p<0/05). اگرچه بین تیمارهای مختلف در رابطه با سایر شاخص¬های عملکرد تولیدی مانند وزن در سن 15 روزگی، رشد روزانه و خوراک مصرفی 15-1 روزگی تفاوت معنی¬دار دیده نشد ولی با افزایش مدت زمان عدم خوراک دهی شاخص¬های فوق کاهش یافتند. سن بر هیستومورفومتری ایلئوم بلدرچین ژاپنی تأثیر معنی داری داشت به طوری که با افزایش سن تا پایان هفته ی اول تمام پارامترها (طول پرز، عرض پرز، نسبت طول به عرض، عمق کریپت، ضخامت لایه¬ی زیرمخاطی،ضخامت لایه¬ی عضلانی،ضخامت لایه سروزی و سطح جذبی) افزایش معنی داری (p<0/05)نشان دادند. نتایج این مطالعه نشان داد که باید تغذیه ی بلدرچین¬ها بلافاصله پس از هچ آغاز شود.