سید رضا موسوی هندی از جمله شاعران آیینی معاصر عراق است که با شعر هدفدار خود از مبانی فکری شیعه و آرمان های آن دفاع کرده و تشیع مخلصانه ی خود را به نمایش گذاشته است. این پژوهش بر آن است تا با روش تحلیلی- توصیفی به بررسی شعر آیینی، زندگی نامه ی شاعر و تعاریف سبک شناسی بپردازد و ساختار زبانی، ادبی و فکری سروده های آیینی سید رضا هندی از جمله: فضای موسیقایی، واژگان، ویژگی های نحوی، خیال و تصاویر شاعرانه، تکرار، معانی درونی و... را تحلیل نماید و خصوصیات سبک شناسیک آنرا نمایان سازد. با واکاوی در سروده های این شاعر درمی یابیم که موسیقی جایگاهی درخور توجه و قابل بررسی دارد؛ شیوه ی هماهنگی و چیدمان واژه ها، آهنگ درونی کلمات و بهره گیری از انواع صنایع بدیعی لفظی و معنوی، علاوه بر ایجاد جو موسیقایی کلام، فضایی برای رشد و بالندگی معانی مورد نظر شاعر ایجاد کرده است. در رابطه با سطح فکری شاعر باید گفت: وی در اشعار خود تحت تأثیر مضامین شعری نجف اشرف و با تقلید از شاعران پیشین، با بهره گیری از کتب تاریخی ـ روایی به مدح و رثای اهل بییت علیهم السلام پرداخته است.