سیل از جمله پدیده هایی است که هرساله خسارات فراوانی به بار می آورد و همواره مورد توجه کارشناسان هیدرولوژی بوده است. برای جلوگیری از رخداد سیلاب، باید مناطقی را شناسایی کرد که دارای پتانسیل بالایی در ایجاد این پدیده هستند و برای کاهش خطرات احتمالی، از سر منشأ تولید وارد عمل شد که همانا حوضه های آبخیز است .در حوضه ی آبخیز میمه نیز به دلیل سیل خیز بودن منطقه و خسارات مالی و جانی ناشی از سیلاب که هرساله اتفاق می افتد لازم است مناطق خطرپذیر را شناسایی کنیم. این پژوهش نیز در پی ارائه روشی برای پهنه بندی پتانسیل سیل خیزی حوضه آبخیز میمه است. با توجه به اهداف پژوهش، برای پهنه بندی سیلاب از نرم افزار arcgis و از مدل فازی و با کمک عملگرهای sum ,product ,gamma به منظور بررسی پتانسیل سیل خیزی حوضه استفاده شده است.در این زمینه لایه های اطلاعاتی (سنگ شناسی، تراکم شبکه ی زهکشی، شیب، کاربری اراضی، بارش، فاصله از آبراهه، انحنا پروفیل، انحنا پلانیمتریک) مورد استفاده قرار گرفته است. دادههای اولیه این پژوهش شامل دادههای هیدرولوژیکی، هواشناسی(بارش) با دوره آماری (1372-1392) میباشد. همچنین از نقشه¬های توپوگرافی با مقیاس 1:50000 و نقشه زمین شناسی با مقیاس 1:100000 استفاده شده است . در نقشه نهایی پهنه بندی خطر سیل گیری، نواحی با خطر بسیار بالا در مرکز حوضه و منطبق بر دره های اصلی هستند. بیشتر مساحت منطقه مربوط به نواحی با خطر بسیار کم است و کمترین مساحت نیز مربوط به سطوح با خطر زیاد است. اغلب نواحی با خطر سیل گیری بسیار بالا در شیب های بین 0 تا 20 درصد و واحدهای دره ای واقع گردیده اند. همچنین پهنه های با خطر سیل خیزی زیاد در مناطق کوهستانی و بالا دست حوضه در پهنه های با شیب بیش از 60 درصد و بارش بالای 300 میلی متر قرار دارند. دارند و مناطق با خطر کم در آبراهه ها و قسمت های مرکزی حوضه واقع شده اند.