یکی از موضوعاتی که امروزه در عرصه ی بررسی و تحلیل متون ادبی بشر مطرح است بحث بینامتنی می باشد، یعنی این که هر متنی از متون ادبی وامدار میراث ادبی و فرهنگی عصرهای پیشین است و به دیگر عبارت متون حاضر به اشکال مختلف از متون غایب تأثیر می پذیرد. اشعار مظفرنواب شاعر شیعی و انقلابی معاصر عراق، نیز از این قاعده مستثنی نیست. مظفر نواب در بغداد به دنیا آمد، وی یکی از مهمترین شعرای شیعی و متعهد عرب است که به مسائل مهمی همچون استعمار خارجی، استبداد داخلی، سلطه طلبی امریکا، خودکامگی و بی کفایتی سردمداران عرب و مشکلات کشورهای اسلامی وعربی پرداخته است. او تقریباً از همه ی اسلوب های رایج در شعر عربی استفاده نموده است که یکی از بارزترین این شیوه ها تناص یا بینامتنی قرآنی است که شاعر به طور چشمگیری از آن بهره برده است. شاعر برای بیان افکار و اندیشه های انقلابی، آرمانی و اصلاح گرایانه ی خویش از همه ی اشکال و شیوه های بینامتنی قرآنی استفاده نموده است.