:اخلاق و قانون ،همواره در طول تاریخ به همراه هم مورد توجه قراگرفته است اما در بررسی این دو مقوله شاید توجه بشر، به اخلاق مقدم بر قانون باشد بطوری طبیعی از زمانی که روابط اجتماعی در بین انسان ها شکل گرفت مقولات اخلاقی به مدد او آمد تا بتواند از طریق آن مشکلات به وجود آمده در روابط خود را حل کند؛ با پیشرفت جوامع انسانی نیاز به تنظیم و تنسیق روابط اجتماعی به ابزار دیگری نیازمند بود که بتواند باعنصر زور این روابط را تنظیم سازد استفاده ازاین ابزار مستلزم تشکیل دولت بود از زمان تشکیل دولت ها عنصر زور به شکل قواعدی در آمد که سرپیچی از آن مستوجب زور بود که به لباس قانون در آمده بود.پس از شکل گیری دولت و تصویب قوانین و قواعد توسط آن جایگاه اخلاق در تنظیم روابطاجتماعی به تدریج رو به افول گذاشت چرا که اخلاق فاقد عنصر الزام و اجبار بود و دولت برای حل مشکلات اجتماعی پشتیبان آن نبود و ترجیح می داد دستورات خود را با قدرتی که داشت بر جامعه تحمیل کند و چامعه نیز به واسطه همین الزام و اجبار آن را پذیرا می شد .هر چند اخلاق فاقد عنصر الزام و اجبار بود اما دستورات دولت ها نیز در عالم انتزاع به وجود نمی آمد این دستورات که به شکل قواعد الزام آور خود نمایی می کردند برای مشروعیت خود به قواعد اخلاقی تکیه می کردند گذشت زمان نیز نتوانست این نگرش دولت ها را به قواعد اخلاقی از بین ببرد و حتی در جوامع پیچیده انسانی و با وجود نهاد های خاص اجرائی و قانون گذاری هنوز اخلاق در متون قانونی به فراوانی یافت می شود؛و علاوه برآن دولت ها برای اجرای صحیح قانون به کد های اخلاقی روی آورده اندکه نمونه آن رادرایران و امریکا و سایر کشور ها می توان دید. بررسی این پایان نامه دراین راستاست که نسبت اخلاق و قانون چیست وتأثیرآن بر رفتار قانون گذاران و به تبع آن قانون گذاری تا چه میزان است به همین جهت موضوع بجث درچهار فصل ارائه شده است درفصل اول مفهوم اخلاق ود ر فصل دوم مفهوم حق و قانون مورد بحث قرار گرفته است و د رفصل سوم نظر یه مربوط به اخلاق بررسی و در فصل پایانی مطالعه مصداقی در حقو ق ایران انجام شده است.