امروزه اندیشمندان مختلف دنیا به اهمیت تعاملات اجتماعی و ارتباط مردم در شهرها پی برده اند و این مسئله یکی از مباحث مهمی است که بر آن تاکید دارند. پاسخگویی به نیازهای اجتماعی انسان و تامین فرصتهای لازم در زمینه کسب تجارب اجتماعی وی، مستلزم وجود فضا و قرارگاه کالبدی است و فضای عمومی ظرفیتی عظیم در پاسخ به این جنبه از حیات انسان در جوامع شهری محسوب می شود. علی رغم وجود خاطرات جمعی مردم از فضاهای عمومی از جمله میدان ها و اهمیت میدان به عنوان عنصر هویت بخش شهرها در طول تاریخ، از بین رفتن این فضاها به عنوان بستری برای بروز تعاملات اجتماعی و ایجاد فضایی که صرفا مخصوص حرکت سواره هاست، چالش مهمی در شهرهای کنونی به شمار می آید. هدف پژوهش حاضر، بازشناسی عوامل موثر بر اجتماع پذیری فضای شهری می باشد و فرض بر این است که اصلاح و ایجاد قرارگاه های رفتاری خرد سبب افزایش سطح تعاملات اجتماعی می شود و این امر باعث بالا رفتن کیفیت زندگی از طریق تقویت حس تعاون و شهروندی می گردد. از آنجا که این تحقیق با هدف برخورداری از نتایج یافته ها برای حل مسائل موجود استفاده می شود، تحقیقی کاربردی می باشد. از طرفی، با توجه به اینکه هدف پایان نامه ارائه طرح ساماندهی از طریق فرآیند طراحی شهری است و پایان نامه پژوهشی صرف نیست، می توان بخش پژوهشی را تحقیق نمونه موردی در نظر گرفت که با روش ترکیبی (توصیفی، تحلیلی و ارزیابی ) انجام شده است. از مهمترین نتایج این پژوهش می توان به اهمیت و ضرورت وجود فضاهای شهری از جمله میدان به منظور افزایش تعاملات اجتماعی و راهکارهای طراحی آن اشاره نمود.