هدف از پژوهش حاضر بررسی آلکسی تایمیا و تاثیر روان درمانی بدنی بر ویژگی های عصب روانشناختی بیماران تحت عمل قلب باز می باشد. روش در چهارچوب یک طرح آزمایشی با پیش آزمون _ پس آزمون با گروه کنترل، از بین بیماران تحت عمل قلب باز با میانگین سنی ?? سال که معیارهای ورود به پژوهش حاضر را دارا بودند، تعداد ?? نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه ?? نفره (آزمایش و کنترل) قرار داده شدند. گروه آزمایش در طی ??جلسه بر اساس الگوی برگرفته شده از نظریات رایج رواندرمانی بدنی تحت مداخله درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل همزمان از دوره بازتوانی عادی برخوردار بودند. داده های پژوهش به کمک آزمون شناختی کارت های ویسکانسین و تست آلکسی تایمیای تورنتو در پیش و پس از جلسات مداخله فردی و گروهی جمع آوری شدند. روش تجزیه و تحلیل داده ها روش آماری مانکوا بود. یافته ها: پس از مداخله در گروه آزمایش در آزمون شناختی کارت های ویسکانسین میانگین تعداد کل خطاها و خطاهای درجاماندگی وهمچنین میانگین نمرات آلکسی تایمیا در گروه آزمایش کاهش پیدا کرد.این درحالی بود که میانگین نمرات در گروه کنترل تغییر معناداری نداشت. نتیجه گیری: پس از مداخله رواندرمانی بدنی در گروه آزمایش نشانگان آلکسی تایمیا کاهش یافته و ویژگی های عصب روانشناختی بهبود یافته است ولی در علائم خودمختار بدنی نظیر فشارخون و ضربان قلب تغییر معناداری مشاهده نشد