برنج (l. oriza sativa) به عنوان دومین غله مهم جهان، از نظر میزان مصرف آب، بین تمام محصولات کشاورزی مقام اول را دارد. این گیاه عموماً در شرایط غرقاب دایم کشت می شود که می تواند کارایی مصرف آب را کاهش دهد. با توجه به محدودیت منابع آب، انتخاب روش آبیاری مناسب و استفاده متعادل از کودهای شیمیایی نیتروژن و روی برای افزایش کارایی مصرف آب و عملکرد برنج ضروری است. برای این منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار، شامل روش آبیاری در دو سطح (غرقاب دایم، غرقاب متناوب)، نیتروژن در سه سطح صفر، 100 و mg/kg 200 از منبع اوره ((nh2)2co) و روی در سه سطح صفر، 5/7 و mg/kg 15 از منبع سولفات روی (znso4.7h2o) در گلخانه ایستگاه پژوهشات کشاورزی خلعت پوشان دانشگاه تبریز انجام شد. بذور جوانه دار شده برنج رقم هاشمی در گلدان های حاوی سه کیلوگرم خاک کشت و در شرایط غرقاب به مدت 95 روز رشد یافتند. پس از آن، شاخساره گیاهان برداشت و غلظت و مقدار جذب نیتروژن (n)، فسفر (p)، پتاسیم (k)، سدیم (na)، کلسیم (ca)، منیزیم (mg)، آهن (fe)، مس (cu)، روی (zn) و منگنز (mn) اندازه گیری شد. همچنین وزن تر و خشک شاخساره، شاخص کلروفیل برگ ها، تعداد برگ در گلدان، تعداد خوشه در گلدان، شاخص سطح برگ، تعداد پنجه در گلدان، ارتفاع گیاه، قطر ساقه در محل طوقه و کارایی مصرف آب در تیمارهای مختلف تعیین شد.