یکی از انشعابات عمده در تشیع شیعیان زیدی اندکه از پیکره اصلی تشیع جدا شده اند . همچنانکه بین فرق عمده روابطی شکل می گیرد. در این مورد نیز بررسی مناسبات بین شیعیان امامی و زیدی حائز اهمیت است . تشکیل سلسله علویان طبرستان اولین تجربه حکومت شیعی در ایران بود و آل بویه به مدت بیش از یک قرن بر ایران و عراق و مرکز خلافت اسلامی تسلط یافتند و در زمان آنها شیعیان امامی مجالی یافتند که تا حدودی در سایه حاکمیت آنها به رشد گسترش مبانی عقیدتی خود اقدام نمایند . چگونگی روابط شیعیان امامی و زیدی در این دوره در ابعاد فرهنگی ، سیاسی و اجتماعی بسیار مهم می باشد . بیان و نوع مناسبات و روابط این دو فرقه عمده تشیع در گستره زمانی دوره علویان طبرستان و آل بویه مورد توجه می باشد.