در محیط پرتلاطم و پر رمز و راز امروزی، یادگیری منشاء اصلی مزیت رقابتی هر سازمان محسوب می گردد. یادگیری سازمانی یکی از ابزارهای کسب مزیت رقابتی برای مدیران این شرکت ها به شمار می آید و عبارت است از فرایند پویایی از دانش که از سطح انفرادی به گروهی و سازمانی و بالعکس جریان دارد. نوآوری یک پیش شرط کلیدی برای دستیابی به مزیت رقابتی می باشد و عبارت است از هرنوع تفکر، رفتار یا چیزی که به طور کیفی نسبت به اشکال موجود، جدید است و تازگی دارد. کمتر سازمانی وجود دارد که به دنبال بهبود عملکرد خود نباشد. عملکرد را می توان روشی که سازمان ها، گروها و افراد کار را انجام می دهند، تلقی نمود. در این راستا شرکت های دانش بنیان می بایست عوامل افزایشی عملکرد را شناسایی و تقویت کنند. در مقاله حاضر ضمن تعریفی در زمینه یادگیری سازمانی، نوآوری وسازمان های تامین اجتماعی، به این موارد پرداخته شد که وضعیت موجود ساختار سازمانی چگونه است و اگر در سازمان به عامل ساختار سازمانی بها داده شود، چه تاثیری بر یادگیری سازمانی می گذارد. مطالعه و مقایسه نتایج تحقیقات نشان می دهد که نوآوری سازمانی می تواند به عنوان یک متغیر واسطه ای در رابطه ی بین یادگیری سازمانی و عملکرد سازمانی نقش آفرینی کند. سازمان های تامین اجتماعی می توانند با تغییر در ساختار سازمانی تشکیل دهنده یا تاثیرگذاری بر یادگیری سازمانی باعث بهبود و نوآوری سازمانی و ارتقای عملکرد شوند.