نقطه جوش متعارفی یکی از اصلی ترین خواص ترموفیزیکی می باشد که برای توصیف حالت انتقال بین فاز های بخار و مایع از اهمیت بالایی برخوردار است. روش منطقی که بتواند این خاصیت را بویژه برای ترکیباتی که داده های آزمایشگاهی آنها در دسترس نیست، پیشبینی کند، بسیار مهم می باشد. در این کار، یک روش توزیع گروهی درجه دوم بهبود یافته برای برآورد نقطه جوش متعارفی ترکیبات آلی بر اساس گروه های عاملی درجه اول جوبک و رید البته با برخی تغییرات و اضافه کردن برخی گروه های عاملی دیگر با استفاده از داده های آزمایشگاهی 632 ماده آلی، توسعه یافته است.