"خوردن" یک امر اخلاقی است و بر این اساس آن چه برای خوردن انتخاب می شود بازتابی از اعتقادات و ارزش های انسان ها است، ولی تاکنون شناسایی عوامل موثر بر بهبود امنیّت غذایی از نگاه فرهنگ اسلامی و ایرانی و به طور کلی، شناخت مباحث بومی تغذیه، در راستای تحقق امنیّت غذایی مطالعه خاصی انجام نگرفته است. لذا، می باید از منظر الگوی اسلامی- ایرانی به آن نگریست. این تحقیق با هدف کلی، تشریح این الگو در راستای بهبود امنیّت غذایی منطقه مورد مطالعه (روستاهای جنوب استان کرمان) بر آن است تا راهبردهای بهبود امنیّت غذایی در این منطقه را ارائه دهد. تحقیق حاضر از نوع بنیادی-کاربردی است، که با روش اسنادی و پیمایش انجام گرفت و داده های آن با پرسش نامه جمع آوری شده است که روایی آن با روش اعتبار محتوایی و میزان پایایی آن با مطالعه راهنما مشخص گردید. جامعه آماری را خانوارهای روستایی جنوب استان کرمان تشکیل می دهد؛ که از بین آنها تعداد 390 خانوار با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی متناسب انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه 21 و از تکنیک های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. بنابر نتایج تحقیق، امنیّت غذایی افراد مورد مطالعه در وضعیت "ضعیفی" قرار دارد.