کراتین به صورت داخل صفاقی یک ساعت قبل از تزریق صفاقی (mg/kg85) و تزریق وریدی پنتیلن تترازول (5/0%) تجویز می شود. آستانه تشنجات کلونیک در تجویز وریدی پنتیلن تترازول و مدت زمان قبل از شروع اولین تشنج کلونیک، تعداد تشنجات کلونیک و مرگ و میر در تجویز صفاقی قابل اندازه گیری است. در تزریق حاد، کراتین به گروهی از موش ها 60 دقیقه قبل از تزریق پنتیلن تترازول(القای تشنج کلونیک) تجویز می ‎شود. سالین به گروه دیگری از موش ها یک ساعت از قبل از تزریق پنتیلن تترازول به عنوان گروه کنترل تزریق می شود. در تزریق کرونیک، کراتین برای 5 روز تجویز شد، سپس در روز ششم تزریق پنتیلن تترازول به صورت داخل وریدی صورت می گیرد. در الکتروشوک(35 میلی آمپر، 50 هرتز، مدت زمان 2 ثانیه) الکترودها از طریق گوش به گروهی از موش ها که هرکدام یک ساعت قبل کراتین را به صورت داخل صفاقی دریافت کرده اند وصل می شود. درصدی از حیوانات که به واسطه تجویز کراتین باعث مهار تشنج تونیک شده است، محاسبه می شود.