کودکان ویژه یا استثنایی به کودکانی اطلاق می شود که به برنامه های آموزشی خاصی نیاز دارند. هدف از پژوهش حاضر، تأثیر قصه گویی بر درک مطلب شنیداری کودکان استثنایی دوره ابتدایی می باشد. روش تحقیق از نوع شبه آزمایشی با طرح دو گروه آزمایش و کنترل با پیش آزمون و پس آزمون می باشد. در یک بررسی آزمایشی تعداد 30 نفر از دانش آموزان دوره ابتدایی در دو مدرسه برای تأثیر قصه گویی بر درک مطلب شنیداری انتخاب شدند و افراد نمونه انتخاب شده به روش کنترل نابرابر شبه آزمایشی می باشد. در محاسبه آماری انجام شده،مفروضه های مستقل بودن نمرات افراد، نرمال بودن توزیع متغیر ها با استفاده از آزمون کولموگراف – اسمیرنوف k-s))، خطی بودن با استفاده از آزمون بررسی رابطه خطی در سطح (05/0>p) و رعایت مفروضه های همگنی واریانس ها با استفاده از نرم افزار spss21 و همگنی شیب های رگرسیون نیز مورد بررسی قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان می دهد در واقع قصه این امکان را به اینگونه کودکان می دهد تا با یک شخصیت، موضوع یا حادثه در داستان احساس نزدیکی کرده و به بهبود درک مطلب شنیداری آنان کمک شود.