هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی گروه درمانی حمایتی بیانگر بر افزایش کیفیت زندگی و تاب آوری مادران کودکان مبتلا به سرطان بود. روش اجرا: طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه شامل 27 نفر از مادران کودکان مبتلا به سرطان ساکن مشهد بود که 14 نفر در گروه گواه و 13 نفر در گروه آزمایش گمارش شدند. اعضای گروه آزمایش 12 جلسه مداخله گروهی به شیوه حمایتی بیانگر را دریافت کردند و به اعضای گروه کنترل هیچ مداخله ای ارائه نشد. قبل و بعد از اجرای مداخله پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت و تاب آوری کانر و دیویدسون توسط گروه نمونه تکمیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که در پس آزمون، کیفیت زندگی و تاب آوری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشته است. نتیجه گیری: نتایج حاکی از این بود که شرکت در جلسات گروه درمانی با رویکرد حمایتی بیانگر باعث افزایش کیفیت زندگی و تاب آوری مادران کودکان مبتلا به سرطان می گردد. تلویحات یافته های پژوهش از لحاظ نظری و عملی بحث شد.