خلق یک کاراکتر متناسب با نقش، از ارکان اصلی ساخت یک انیمیشن موفق است. «تناسب»، عبارتست از برقراری ارتباط باورپذیر میان عمل و فیزیک شخصیت که روند همذات پنداری مخاطب را تسهیل می نماید تا جایی که ممکن است در ذهن مخاطب، نام یک کاراکتر اثرگزار، جای نام انیمیشن را بگیرد. در آثار موفق، کاراکترها را طوری طراحی می کنند که ظاهر بیرونی آنها با خلق و خو و درونیات آنان همخوانی داشته باشد. برای رسیدن به این تجانس، از علوم دیگری مانند روان شناسی و چهره شناسی می توان بهره برداری کرد. با استفاده از این علوم، تأثیر درونیات و افکار فرد بر اجزای صورت و اندام او بررسی می شود. درواقع، هر فرمی از اجزای صورت، راه و روش فکری و زندگی فرد را برملا می سازد. اگر قبل از ترسیم کاراکتر، مشخصات شخصیتی او روشن باشد، می توان با تعاریفی ثابت، هریک از اجزای صورت را منطبق با شخصیت او طراحی نمود. جالب اینکه این تعاریف را اغلب مخاطبین تجربه کرده اند و بدون علم می پذیرند که شخصی با بینی عقابی می تواند شخصیتی شجاع باشد و این همان تعریفی است که علم چهره شناسی در این باره ارائه می دهد. در پیشبرد این پژوهش، از شخصیت هایی در دو فیلم انیمیشن دیزنی «شیر شاه» و «علاء الدین» بهره گرفته شده است.