این مطالعه کمی و کیفی با فرض بر این که تجربه ی آموزشی می تواند عاملی اثر گذار در آگاهی معلمان زبان از کاربرد زبانی در کلاس باشد تلاشی بود که در جهت بررسی عملکرد و برداشت معلمان مبتدی و باتجربه ی زبان ایرانی در تعاملات کلاسی شان انجام گرفت. در این راستا، چهارچوب ارزیابی گفتار معلم که توسط والش در سال 2006 ارائه شده است به عنوان مدل تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از لحاظ چهار روند و چهارده ویژگی تعاملی کلاس (سازنده و محدود کننده) مورد استفاده قرار گرفت. به منظور این هدف، پنج معلم زبان مبتدی و پنج معلم زبان باتجربه از دانشگاه های مختلف ایران در استان اصفهان انتخاب شدند. اطلاعات از طریق مشاهدات کلاسی و مصاحبه با معلمان داوطلب انجام گرفت. بررسی کمی و کیفی داده های مشاهده ای نشان داد که روند زبانی و محتوایی بیشترین زمان کلاس معلمان را به خود اختصاص داده بود و روند زمینه ی کلاسی و روند مهارت ها وسیستم زبانی کمترین روند تعاملی موجود در کلاس های معلمان باتجربه و معلمان مبتدی را به ترتیب تشکیل می دادند. تمامی ویژگی های تعریف شده در هر روند تعاملی در داده های مربوط به هر دو گروه از معلمان در تعداد دفعات متفاوت یافت شد. از لحاظ ویژگی های سازنده و محدودکننده در مجموع، این معلمان باتجربه بودند که تا حدودی با استفاده ی کمتری که از ویژگی های محدودکننده داشتند و در مقابل? این معلمان مبتدی بودند که با استفاده ی بیشتری که از ویژگی های سازنده داشتند هر یک عملکرد بهتری از خود نشان دادند. نتایج مربوط به مصاحبه، ناهماهنگی را میان آگاهی معلمان زبان و عملکردشان در کلاس نشان داد. این مطالعه شاید پیشنهادی باشد برای معلمان زبان تا این چهارچوب را که نشانگر رابطه ی مستقیم میان استفاده ی معلمان از زبان و یادگیری زبان دوم می باشد مورد استفاده قرارداده تا به آگاهی لازم بر گفتارشان در تعاملاتی که با دانش آموز دارند دست یابند. با انجام چنین کاری، معلمان زبان قادر خواهند بود تا تصمیمات تعاملی مناسبی را در مراحل مختلف عملکرد آموزشی شان گرفته و در نتیجه از روش هایی که سبب بالا رفتن موقعیت های یادگیری شده مطلع شوند.