پردازش ابری یک تکنولوژی جدید در حوزه پردازش توزیع شده است که امکان به اشتراک گذاشتن سرویس ها در مقیاس گسترده را فراهم می آورد. این تکنولوژی به کاربران اجازه می دهد به سرویس ها دسترسی پیدا کنند بدون اینکه درباره نحوه کار یا کنترل کردن زیرساخت های سخت افزاری (و بعضا نرم افزاری) که از آنها استفاده می کنند دانش یا اطلاعاتی داشته باشند. ارائه دهندگان سرویس های محیط ابری سرویس های خود را بر اساس مدل های مختلفی ارائه می دهند که یکی از آنها «زیرساخت به عنوان سرویس(iaas)» می باشد. استفاده از این سرویس ها نیاز به صرف هزینه برای خرید، نصب و نگهداری زیرساخت های اختصاصی برای اجرای برنامه ها را از بین می برد. از مهمترین ویژگی های محیط ابر تغییر مقیاس بر حسب نیاز است که به آن «خاصیت ارتجاعی» می گویند. مالکان نرم افزارها می توانند بر حسب نیاز پردازشی برنامه خود، مقیاس منابع مورد استفاده را افزایش یا کاهش دهند. به بیان دیگر، معماری چنین نرم افزارهایی هنگام اجرا پیوسته در حال تغییر است. بر اساس این رفتار پویا بحث کیفیت سرویس در نرم افزارهای محیط ابر اهمیت و پیچیدگی بیشتری می یابد. تحلیل و مدلسازی ویژگی های کیفی در محیط پردازش ابری به دلیل پیچیدگی و مقیاس بسیار بزرگ سیستم کار دشواری است. بخاطر مشکل بودن مدلسازی تحلیلی اغلب رویکردهایی که برای ارزیابی ویژگی های کیفی در محیط ابر استفاده می شوند، بر اساس اندازه گیری هستند. این رویکردها نیاز به تجربه و اندازه گیری انواع بارکاری در پیکره بندی های مختلف سیستم دارند. در نتیجه بعد از پیاده سازی کامل و استقرار نرم افزار در محیط ابر قابل استفاده هستند. استفاده از رویکردهای مبتنی بر مدل این مشکل را نخواهد داشت. علاوه بر این موارد، استفاده از مدل و خصوصا مدل های تصادفی در عین حال که امکان در نظر گرفتن تعداد زیادی از پارامترهای موثر روی ویژگی های کیفی را فراهم می کند، امکان حل با پیچیدگی و هزینه کمتری را نیز خواهد داشت. هدف از این پروژه ارائه کردن یک مدل سطح بالا برای مدلسازی است که نیازمند جزئیات پیاده سازی نباشد. سپس با استفاده از این مدلسازی، محاسبه و ارزیابی کیفیت سرویس انجام خواهد شد. برای ارائه مدل از شبکه های پاداش تصادفی استفاده شده است. تلاش شده است این روش هم توسط کاربران ابر iaas و هم ارائه دهندگان سرویس های ابر iaas قابل استفاده باشد.