موضوع این پژوهش، تبیین و مقایسه و امکان سنجی اسلامگرایی رادیکال در فقه سیاسی شیعه و سنی (روایت سلفی) با تمرکز بر عملیات انتحاری است. در این پژوهش، ضمن مروری مختصر بر مفاهیم کلیدی در فقه سیاسی ابن تیمیه و سید قطب به عنوان فقیهان سنی (روایت سلفی) و حسینعلی منتظری و علی حسینی سیستانی سیستانی بعنوان فقیهان شیعه ، دیدگاه های آنان در خصوص عملیات انتحاری مورد واکاوی و مقایسه قرار گرفته است. فقه سیاسی سنی (روایت سلفی) با بسط مفهوم بدعت و گسترش نظام جاهلی به تمامی جوامع بیگانه حق تفسیر و افتاء را به هر عضوی اعطا کرده است. بنابراین جهاد برای برچیدن نظام جاهلی و ایجاد خلافت اسلامی را بر هر کس واجب می داند.از سوی دیگر، فقه سیاسی شیعه با تاکید بر تفسیر مجتهدانه از منابع اسلامی و افتای خاص، و با طرح مفهوم جامعه قاصر، جهاد را محدود و مشروط به شرایطی می کند. هدف از بررسی و مقایسه این دو دیدگاه یافتن پاسخی مناسب برای این پرسش است که فقه سیاسی سنی ( در روایت سلفی) و فقه سیاسی شیعه درخصوص اسلامگرایی رادیکال چه موضعی دارند؟ و خطوط تمایز آن دو در باب عملیات انتحاری کدامند؟