یکی از موانع عمده در بهره وری کامل از شبکه های adhoc، به ویژه شبکه های حس گر بی سیم، مسأله ی انرژی است. بیش تر روش های بهینه سازی مصرف انرژی، فرضشان بر این است که مصرف انرژی در قسمت رادیو گره حس گر خیلی بیش تر از زیر سیستم حس گری است، در حالی که در کاربردهای عملی این فرض برقرار نیست. روش ارائه شده در این پایان نامه، بر حس گرهای با مصرف انرژی بالا تمرکز دارد و می تواند در شرایطی که محیط دارای پیچیدگی زیادی بوده و نیاز به حس گری چندین کمیت مختلف به جای یک کمیت است و نیز دید کاملی از محیط حس گری وجود ندارد مورد استفاده قرار گیرد. این روش، نرخ نمونه برداری حس گر را از طریق یک مدل دسته بندی پیشنهادی، وفق می دهد. نمونه های جدید، به مدل دسته بندی داده می شوند و مدل، آن ها را در نرخ های مشخصی که نشان دهنده ی نرخ نمونه برداری بعدی حس گر است دسته بندی می کند.