انجام آزمایش بر روی سامانه های تک کاره مثل موشکها و راکتها بسیار گران است. به همین خاطر این سامانه ها نیازمند کنترل دقیق و اطمینان بسیار بالا می باشند. برای کنترل چگونگی فرسودگی یا کاهش قابلیت اطمینان این سامانه ها نیاز به بازرسی نمونه ای به صورت دوره ای می باشد. از آنجا که تست این سامانه ها موجب از بین رفتن آنها می شود باید به دنبال راهی باشیم تا تعداد نمونه های مورد نیاز به حداقل برسد. برای این منظور می توان از روشهای آماری بیزین برای کاهش تعداد نمونه ها و همچنین از تستهای غیر مخرب برای جلوگیری از نابودی کامل آنها کمک گرفت. مدلسازی برای تعیین ترکیب بهینه بخش تستهای غیر مخرب و بخش تستهای مخرب با هدف کمینه کردن هزینه و نگه داشتن قابلیت اطمینان در سطح مورد نظر، موضوع این تحقیق می باشد.