این پژوهش با هدف بررسی پیش بینی سازگاری زناشویی براساس پنج عامل بزرگ شخصیت و هوش هیجانی انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش کلیه ی زوج های شهر اصفهان در سال 1393 بودند که حداقل 5 سال با هم زندگی کرده بودند و نمونه ی پژوهش شامل 276 نفر بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این مطالعه از سه پرسشنامه ی سازگاری زناشویی اسپانیر، فرم کوتاه پرسشنامه ی شخصیتی نئو و پرسشنامه ی رگه ی هوش هیجانی پترایدز و فارنهام بهره گرفته شد. عامل روان آزره گرایی توانست سازگاری زناشویی را به صورت منفی و معنادار پیش بینی نماید و دو عامل برون گرایی و وظیفه مداری نیز سازگاری زناشویی را به صورت مثبت و معنادار پیش بینی کردند.