در این کار پژوهشی، پوشش های نیکل- تنگستن (ni-w)، نیکل- تنگستن- پلی کلروتری-فلوئورواتیلن (ni-w-pctfe)، نیکل- تنگستن- پلی تترا فلوئورواتیلن (ni-w-ptfe)، نیکل- تنگستن- فسفر(ni-w-p)، نیکل- تنگستن- فسفر- پلی کلروتری فلوئورواتیلن (ni-w-p-pctfe) ، نیکل- تنگستن- فسفر- پلی تترا فلوئورواتیلن(ni-w-p-ptfe)، نیکل- مولیبدن (ni-mo)، نیکل- مولیبدن- پلی تترا فلوئورواتیلن(ni-mo-ptfe)، نیکل- مولیبدن- فسفر(ni-mo-p)، نیکل- مولیبدن- فسفر- پلی کلروتری فلوئورواتیلن (ni-mo-p-pctfe)، نیکل- مولیبدن- فسفر- پلی-تترافلوئورواتیلن (ni-mo-p-ptfe) در حضور غلظت های مختلفی از pctfe و ptfe با روش ترسیب الکتروشیمیایی از یک حمام تارتاراتی تهیه گردیدند. در ادامه با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی(sem) و تکنیک پراش انرژی اشعه ایکس (edx) به مطالعه مورفولوژی سطح و آنالیز عنصری پوشش های مذکور پرداخته و در نهایت با استفاده از تکنیک های پتانسیل مدار باز (ocp)، طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (eis) و پلاریزاسیون تافلی، بررسی اثر غلظت pctfe و ptfe بر روی میزان مقاومت به خوردگی پوشش های کامپوزیتی حاصل در محلول nacl %wt 5/3 انجام شد. نتایج حاصل از مطالعات sem و edx و xrd تشکیل نانوکامپوزیت ها را به اثبات رساندند. مطالعات الکتروشیمیایی نیز نشان دادند که نانوکامپوزیت های ni-w-pctfe، ni-w-ptfe، ni-mo-ptfe، ni-mo-p-pctfe و ni-mo-p-ptfe به ترتیب در غلظت های g/lpctfe4،g/lptfe 8، g/lptfe8، g/l pctfe20 و g/l ptfe20 بیشترین مقاومت به خوردگی را نشان دادند. در صورتی که در پوشش ni-w-p، با افزایش غلظت pctfe و ptfe مقاومت به خوردگی کاهش یافت.