میرزا محمدطاهر قزوینی شاعر و خوش‏نویس قزوینی است که در اواخر قرن یازده و اوایل قرن دوازده می‏زیسته است. شاعر سبک هندی است که از وی چندین مثنوی و یک دیوان غزل با حدود 30000 بیت به جای مانده است، در سرودن غزلیات علاوه بر بهره‏گیری استادانه از زبان، ساخت ترکیبات تازه، استفاده از صور خیال و زبان مردم کوچه بازار از مضامین اخلاقی، عرفانی، مدحی و عاشقانه نیز بهره یافته است. موضوع این پژوهش تصحیح و تعلیق حدود 3500 بیت از غزلیات وی (بخش دوم قافیه «د» و یک غزل 7 بیتی از قافیه «ذ») می‏باشد که در سه فصل تنظیم شده است: فصل اول زندگی شاعر، سبک شعری و معرفی نسخه‏های استفاده شده؛ فصل دوم تصحیح متن و فصل سوم، تعلیقات؛ در پایان نیز فهرست‏ها آورده شده است.