در این مطالعه سعی شده است، عوامل کاهش دهنده بهره وری فردی در سطوح کارمندی و مدیریتی شناسایی شود و رابطه میان این عوامل با میزان کاهش های بهره وری کل سازمان های مقصد، مورد بررسی قرار گیرد. جامعه آماری مطرح تحقیق شامل، مدیران، کارشناسان و کارمندان 26 سازمان خدمات عمومی شهر تهران در سال 1393 می باشد. این پژوهش با روش ترکیبی رویکرد اکتشافی انجام شده است. داده ها طی دو مرحله متوالی بترتیب ابتدا با مطالعه ادبیات موضوعی تحقیق و انجام مصاحبه کیفی و سپس ساخت پرسشنامه، جمع آوری گشته است. قابل ذکر است در مرحله نخست کیفی اطلاعات به دست آمده شامل کلیه علل درون سازمانی و برون سازمانی کاهش بهره وری سازمان بوده است، که در مرحله دوم تمرکز پژوهشگر تنها بر روی عوامل درون سازمانی تحت اختیار مدیران منعطف گردیده است. حجم نمونه تعداد 384 نفر می باشد که پژوهشگر برای دستیابی به تعداد نمونه مورد نظر تعداد 400 نسخه پرسشنامه را بصورت نمونه در دسترس در اختیار افراد شرکت کننده قرار داد. که از این تعداد تنها 385 نمونه قابلیت اتکا داشته و مورد بررسی پژوهشگر قرار گرفته است. این تحقیق دارای یک سوال اساسی و پنج سوال فرعی تابعه و نیز در جهت آزمون یک فرضیه اساسی و دوفرضیه فرعی می باشد. آنطور که در نتایج انتهای تحقیق مشخص شد، در بعد روانی_انگیزشی عامل تبعیض سازمانی بین کارکنان و مدیران و سرپرستان مهمترین عامل کاهنده بهره وری و در بعد فیزیکی، عامل تولید بوروکراسی و توسعه مخرب آن توسط مدیر، مهمترین عامل کاهنده بهره وری سازمان شناخته شده است. همچنین کلیه فرضیات اصلی و فرعی پژوهش مورد قبول واقع شده و لذا عوامل انگیزشی_روانی و عوامل فیزیکی موجب کاهش بهره وری سازمان از سوی مدیران آن بوده اند.