جنبه های مختلف زمان در اشعار فروغ فرخزاد نقش چشم گیر دارد. کمیت زمان بدین معنی است که زمان خطی بوده و پیامد رنج بار دارد و انسان را در فاصله ی کوتاهی به کام مرگ می کشد. کیفیت زمان نیز چگونگی گذر زمان، و چاره جویی در این مدت اندک است. اگر زمان با شادکامی بگذرد می تواند رنج گذر زمان را ناپدید گرداند. اشعار فرخزاد از دیدگاه زمان کم تر بررسی شده است و اگر این موضوع کاوش گردد چهره ای دیگر از فرخزاد شناخته خواهد شد. شعرهایی که جایگاه بلند در ادبیات معاصر ایران دارند باید از این دیدگاه نیز بررسی شوند به ویژه شعرهای مدرن امروزی که هرکدامشان به گونه ای با زمان گره می خورد. در آثار امروزی به این باور رسیده اند که زمان، جنبه ی تراژیک و پیش رونده دارد و دیگر بازگشتی بر آن تصور نمی شوند. برداشتی چنین از زمان، گاه به مفهوم معنا باختگی می رسد که در گذشته بدین جا ختم نمی شد. از نشانه-های اساسی زبان و محتوای شعر امروزی، نگرش خطی و گاه معنا باخته به زمان است.