چکیده هایکو، کوتاه ترین نوع شعری در جهان است که توسط ژاپنی ها به ادبیّات جهان معرّفی شده است و امروزه اغلب مردم جهان، شعر ژاپن را با هایکو می شناسند. هایکو شعری است هفده هجایی که در سه سطر نوشته می شود. هایکو نه وزن دارد و نه قافیه و آرایه های کلامی در آن به ندرت به کار می رود. این نوع ادبی در دور? معاصر در بین برخی از شعرای کشورمان نیز طرفداران بسیاری پیدا نموده ولی مطابق با سنن ادبی و ذوقی ایرانیان، تغییراتی در آن راه یافته است. در این پژوهش که با هدف شناخت هر چه بیشتر ویژگی های هایکوهای ایرانی انجام گردیده، تلاش شده است تا به شیو? توصیفی _ تحلیلی به بررسی هایکوهای چهار تن از مشهورترین هایکوسرایان ایرانی یعنی: سیروس نوذری، علی اصغر بیک وردی، کاوه گوهرین و قدسی قاضی نور پرداخته شود. بدین منظور هایکوهای شاعران ایرانی مورد مطالعه، در سه سطح: زبانی، بلاغی و محتوایی بر اساس اصول هایکو نویسی ژاپنی مورد بررسی قرار گرفت. یافته های این پژوهش، نشانگر آن است که هایکوهای شاعران ایرانی ضمن این که متأثر از هایکوهای ژاپنی می باشند، دچار تغییرات و دگرگونی های فراوان زبانی، بلاغی و محتوایی گردیده، با هایکوهای ژاپنی تفاوت دارند.