هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش والدین کودکان بیش فعال/کمبود توجه 6 تا 12 ساله با رویکرد شناختی-رفتاری بر کاهش علائم بیش فعالی/کمبود توجه بود. طرح این تحقیق آزمایشی گسترش یافته از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری (یک و دو ماهه) با گروه کنترل بود. در این مطالعه، 30 کودک 6 تا 12 ساله با مشکلات پر تحرکی و کمبود توجه از مدارس پیش دبستانی و دبستان های شهر اهواز و همچنین در یک فراخوان عمومی به مرکز مشاوره روان آسا مراجعه کرده بودند و با استفاده از یک مصاحبه بالینی ساختار یافته به روش هدفمند-در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (15نفر) و گروه کنترل (15نفر) واگذار شدند. والدینِ کودکان گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش شناختی-رفتاری گروهی بر اساس بسته آموزشی بارکلی قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه بیش فعالی/ کمبود توجه کانرز (فرم والدین) انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس یک راهه) انجام شد. یافته ها نشان دادند که میانگین های نمره های پر تحرکی و بیش فعالی کودکان مبتلا به adhd با استفاده از تحلیل کوواریانس (کنترل، پیش آزمون) کاهش یافته است. همچنین میانگین نمره های کمبود توجه گروه کودکان مبتلا به adhd پس از مداخله آموزشی کاهش یافته است. ضمناً در طول پی گیری یک و دو ماهه، مداخله آموزشی اثر پا بر جای خود را هنوز نشان می دهد.