تحقیق حاضر، به منظور بررسی ارتباط بین بی سازمانی اجتماعی (به عنوان یکی از مهم ترین پیامدهای شرایط گذار و تغییرات اجتماعی سریع) و بزهکاری نوجوانان پسر شهر اردبیل نگاشته شده است. روش به کاررفته برای اجرای پژوهش حاضر از نوع پیمایشی و با استفاده از تکنیک پرسشنامه ای می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اردبیل تشکیل می دهد که از این تعداد، 250 نفر، از طریق فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه مورد بررسی، انتخاب شده اند. برای پردازش و تجزیه و تحلیل آماری داده ها از نرم افزار کامپیوتری spss 16 استفاده گردیده است. یافته های آماری و تجزیه و تحلیل آن ها حاکی از این بود که بین متغیرهای مستقل تعامل با همسالان بزهکار، پایبندی به مدرسه، دل بستگی به خانواده، محله نابسامان، پیوند محله ای و همسایه ای، ادراک فرصت های مسدود و احساس محرومیت نسبی و متغیر وابسته تحقیق یعنی بزهکاری نوجوانان، رابطه معنی دار وجود دارد. درنهایت، از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر، تأثیر مستقیم و غیرمستقیم متغیر های مستقل بر متغیر وابسته تحقیق محاسبه شده است. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که: از بین کلیه متغیرهای مستقل تحقیق، متغیرهای تعامل با همسالان بزهکار با ضریب بتای 51/0 و متغیر پایبندی به مدرسه با ضریب بتای 22/0ـ به ترتیب بیشترین تأثیر را بر روی بزهکاری نوجوانان داشته اند، به عبارت بهتر، به ازای 1 واحد افزایش در تعامل با همسالان بزهکار، بزهکاری نوجوانان 51% افزایش می یابد و همچنین به ازای 1 واحد افزایش در پایبندی نوجوانان به مدرسه، بزهکاری آن ها 22% کاهش می یابد. همچنین، از کل واریانس متغیر بزهکاری نوجوانان، 45% توسط متغیر های تعامل با همسالان بزهکار و پایبندی به مدرسه تبیین شده است.