صرف طبیعی رویکردی صرفی از رویکردهای زبانشناسی طبیعی است که در آن اعتقاد بر این است که فرایندها یا ساخت های صرفی در صورتی طبیعی است که توزیع گسترده داشته باشد یا در فرایند اکتساب زبان کودک زودتر فراگرفته شود و یا در مقابل تغییر زبان مقاوم باشد و یا در زبان پریشی ها دیرتر در معرض فراموشی قرار گیرد. بر این اساس مفهوم " طبیعی بودن" در این رویکرد مترادف با سادگی ، یادگیری آسان توسط کودکان و همگانی بودن است. در صرف طبیعی پارامترهای متعددی برای تعیین میزان طبیعی بودن فرایندهای ساختواژی مطرح شده است. پارامترهایی نظیر تصویرگونگی ، شفافیت ، اتحاد شکلی ، دوگانگی و طول کلمه