چکیده پژوهش حاضر به مطالعهی نقش و جایگاه زن در هنر دوره هخامنشی میپردازد. با توجه به مدارک تاریخی چنین بهنظر میرسد که زنان از زمان پیدایش انسان تا هزارهی سوم پیش از میلاد، دوران باشکوه مادرشاهی را طی کردهاند و با برخورداری از توانایی زایش همواره بعنوان ایزد بانوان مورد پرستش قرار میگرفتند. لیکن با شروع دوران پدرشاهی از تقدس و اهمیت آنان کاسته شد و به حاشیه رانده شدند. در حجم عظیم آثار بهدست آمده از دوران هخامنشیان با تعداد کمی آثار منقوش به «نقش زن» روبرو هستیم که در نهایت به دلیل در اولویت قرار داشتن روحیه مردانه و جنگاوری در دستگاه هخامنشیان، نقش زن در حجاریهای تخت جمشید تحت تفکری مردسالارانه حذف گردید. در این پژوهش روش تحقیق با توجه به ماهیت موضوع روش تاریخی و توصیفی، تحلیلی است. گردآوری اطلاعات از منابع مکتوب، کتابخانهای (اسنادی)، (مقالات)، (کتب)... صورت گرفته است.