برخی بر این اعتقادند که در عصر جاهلیت و قبل از اسلام هیچ گونه مظاهری که نشان دهنده ی حیاء و عفّتِ زنانه باشد وجود نداشته و پوشش زنان و مردانِ عرب در آن زمان یکی بوده است، همچنین پا را فراتر گذاشته و قائلند به اینکه حجاب و حیاءِ زنان هیچ ریشه ای در فطرت آنان ندارد. نگارنده در این پایان نامه قصد دارد ضمن ابطال این عقیده ثابت کند: 1. از اشعار جاهلی، اینطور استفاده می شود که زنان و مردان برای پوشش اندام های خود از پارچه و لباس های مختلف با نام های متفاوت استفاده می کردند. 2. در اشعار جاهلی، لباس و پوششی که نشان دهنده ی حیاء و عفّت زنان و مردان باشد وجود دارد. 3. شاعران دوران جاهلی، اغلب زنانی را بزرگ مرتبه و باوقار می شمردند که در مقابل مردانِ غریبه دارای پوششی مناسب بودند. 4. در بیان برخی اشعار جاهلی، زنانی که رتبه ی اجتماعی بالایی داشتند در برابر مردانِ غریبه از پوشش مناسب برخوردار بودند. همچنین نویسنده امید دارد که این پایان نامه به عنوان مرجعی تاریخی در پوشش زنان جاهلی مورد استفاده قرار گیرد.