دیابت شیرین اختلالی است که به واسطه کاهش تولید انسولین و یا کاهش توانایی استفاده از انسولین ایجاد شده و باعث افزایش غلظت گلوکز در خون می گردد. درمان معمول دیابت، تزریق زیر جلدی، 2 تا 4 بار در روز می باشد که مشکل و دردناک بوده و تحمل پذیری کمی برای بیمار دارد. بنابراین دارورسانی از سایر راه ها مورد توجه قرار گرفته که می توان به دارورسانی از راه بینی، مخاط دهان، خوراکی، ریوی، پوستی، رکتال و واژینال اشاره کرد. دارورسانی از راه مخاط دهان به دلیل ویژگی هایی از قبیل عدم گذر اولیه کبدی، عدم تخریب توسط اسید معده و آنزیم های گوارشی، افزایش پذیرش بیمار و پاسخ درمانی سریع بسیار مورد توجه قرار گرفته است. ایجاد فرمولاسیون جدیدی از انسولین که از راه مخاط دهان قابل استفاده بوده و دارای فراهم زیستی مناسبی باشد به عنوان جایگزین تزریق روزانه انسولین که مشکل و دردناک است، معرفی می شود. اشکال دارویی مورد استفاده برای دارورسانی از راه مخاط دهان شامل قرص، اسپری، ژل و فیلم می باشد. از میان این اشکال، فیلم ها به علت داشتن انعطاف پذیری زیاد و راحتی بیمار در استفاده از آن، بر سایر اشکال ارجحیت دارند. روش های برون تن و درون تن معتبر، برای سنجش عملکرد این سیستم دارورسانی و پیش بینی رفتار آن در داخل بدن وجود دارد