حکیم ابونصر علی بن احمد اسدی توسی، از شاعران بزرگ قرن پنجم هجری و از جمله حماسه سرایان معروف ایران است . وی به تشویق « ابودلف» حکمران نخجوان، کار نظم «گرشاسب نامه» را به سال 458ه.ق و در مدت سه سال به پایان برده است . گرشاسب نامه، دومین اثر بزرگ حماسی ایران، به تقلید از شاهنام? فردوسی در بحر متقارب مثمن محذوف یا مقصور سرده شده است . این کتاب داستان منظومی است دربار? زندگی گرشاسب، پهلوان بزرگ سیستان جّد اعلای رستم که نسخ مختلف آن از 7 تا 10 هزار بیت دارد و پر است از خوارق عادات در باب آن پهلوان. درونمای? محوری این حماسه، درونمایه ای اساطیری است که عناصری ساختاری ـ معنایی به نام «بن مایه» با حضور و تکرار خود، سبب بسط و تقویت آن شده اند. در این پایان نامه سعی شده است تا عناصر زبانی یا لفظی و عوامل هنری یا زیبایی شناختی که در برجسته سازی بن مایه های حماسی نقش دارند بررسی و شناخته شوند و دلایل ضعف و قوت هنری شاعر مشخص گردد.