چکیده اعتدال گرایی یکی از اصول برجسته و اثر بخش در راستای اعتلای فرد و توسعه ی جامعه بشمار می رود. هر چند که بحث و بررسی پیرامون این اصل سترگ از زوایای گوناگون قابل بررسی است، اما پرداختن بدان در حوزه های دین شناسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش در پی آن است که ضمن معناشناسی دقیق اعتدال گرایی در ثقلین، به مبانی معرفت شناسی آن در حوزه های خداشناسی، انسان شناسی، جامعه شناسی و ... پرداخته و در پایان به این مهم بپردازد که بدون تمهید مقدمات برای تبلور پذیرفتن آن مبانی نمی توان امید به تحقق عینی آن داشت. روش تحقیق در این پژوهش، اسنادی - کتابخانه ای است که نگارندگان با تکیه بر روش کیفی ضمن توصیف مسایل به تحلیل نظری آن پرداخته اند. کلید واژه ها: اعتدال گرایی، مبانی نظری، مدارا و نرمی، مرافقت، قرآن، حدیث.