ایده ی رادیوشناختگر به دلیل ارائه ی روشی در جهت استفاده ی کارآمد از طیف فرکانسی، توجه فراوانی را به خود جلب کرده است. از سوی دیگر مخابرات مشارکتی به منظور استفاده ی بهینه از منابع موجود، کاربرد وسیعی در شبکه های رادیوشناختگر دارد. همچنین مالتی پلکسینگ فضایی به عنوان روشی در بهبود نرخ شبکه های چندورودی-چندخروجی، به صورت توزیع شده در شبکه های رادیوشناختگر مشارکتی قابل استفاده است. در این پایان نامه مساله ی نوین مالتی پلکسینگ فضایی در شبکه های رادیوشناختگر مشارکتی را مطرح می کنیم. سیستم پیشنهادی متشکل از دو شبکه ی اولیه و ثانویه است که با بهره گیری از تکنیک مالتی پلکسینگ فضایی در ارسال اطلاعات، از نقطه نظر احتمال قطع و مرتبه ی چندگانگی بهبود چشم گیری می یابد.