هدف این پایان نامه بررسی تجربه زیباشناختی بدون تقلیل دادن آن به امری سوبژکتیو یا ابژکتیو بوده است. فلسفه بدنمندی مرلوپونتی دو مفهوم کلیدی-تجربه میدانی و سبک- در اختیار ما می گذارد که به میانجی آن ها می توان تبیینی نوین از تجربه زیباشناختی به دست داد. مطابق نظر مرلوپونتی هم سوژه بدنمند و هم چیزهایی که در جهان وجود دارند واجد سبکی وجودی هستند که وحدت امکانات آن ها را فراهم می آورد و مطابق آن سبک در هر لحظه ابعاد وجودی آن ها آشکار می شود. از سوی دیگر نزد مرلوپونتی تجربه سوژه بدنمند نه تجربه از یک چیز منفرد بلکه مواجهه با میدانی است که آن چیز در آن پدیدار می شود، میدانی که ساختاری هم ارز با ساختار سوژه بدنمند دارد و به عبارتی هم سوژه و هم جهان در آن ساختار شرکت می جویند. با استعانت از این دو مفهوم کوشیده ایم نشان دهیم که امر زیباشناختی امکانی است که در ساختار میدان پدیداری و سوژه بدنمند به طور مشترک وجود دارد، و تجربه زیباشناختی جز آشکار شدن این امکان در رویارویی سبک در-جهان-بودن انسان و سبک پدیدار شدن جهان بر او نیست.